DTC Terug over de Heuvelrug 2014

Datum : 30 maart 2014
Info : 135 kilometer
Aanwezig : Han, John, Marcel, Michel, Sjors en Roman

Tidens de voorgaande tochten kwam deze ook al ter sprake door een aantal van de groep Rozenburg; Omdat DTC tochtjes altijd leuk mee doen had ik mijn al voorgenomen om deze ook te rijden.
Ook met het oog op de Amstel Gold Race, je heb toch wat in de heuveltjes in de benen. In de week voorafgaand middels de groeps watsap kwam hier de vraag van Sjors
of er nog enthousiastelingen waren voor deze tocht. hier kwam even zijn verborgen talent
voorbij als rattenvanger van Harmelen of Rockanje waardoor we een mooi aantal van
zeven man hadden. Zoals velen weten vindt ik het leuk om toertochten te rijden als het niet anders is met een andere groep waar ik mee rijdt (Rozenburg en Zwartewaal) maar de klup 30-35 is en zal altijd mijn kluppie zijn.!

Helaas was Ad verhinderd en zo zouden we met 6 man deze tocht rijden..
had alles klaar gelegd voor de reis naar driebergen. 2 fleece dekens, 2 kussens en een handdoek
Michel vondt het ietwat veel en met zijn technisch inzicht werd al gauw duidelijk dat de Kuota ergens tegen het dak van de Volvo zou eindigen.. Hij is zeer terwille voor de voorzichtigheid qua transport maar dit werd michel toch ook even te veel.

Elke keer als we de gezellige kantine van de rugby klup naderen moet ik altijd even denken aan een aantal jaar terug waar we niets vermoedend ons op maakte voor een rustig en gezellig toertochtje wanneer de Generaal het nodig vondt om te melden dat hij om drie uur een vergadering had en op tijd terug moest zijn.. Sjee wat een tempo werdt er toen gereden.

Han en John waren net voor ons gearriveerd en nu was het nog even wachten op Sjors en Roman en of het lot er mee speelt weet John te melden dat hij om drie uur een vergadering heeft en op tijd terug moest zijn. Met de Joop Zoetemelk Classic nog vers in het geheugen waar ik volledig kaput ging was ik er niet gerust op hoe de dag zou moeten verlopen.?

De weersverwachting voorspelt een 20 graden +- is meer dan okee en de meerderheid rijdt dan ook in korte broek en armstukken om in de middag in het zonnetje te kunnen rijden, zo niet Roman deze arrriveert in winterbroek en een jas.

Zaak is met deze tochtjes om een groep te vinden die een goede snelheid houdt en met het tempo waarin John rijdt is deze gauw gevonden, en zo rijden we onze kilometers.. een kleine plaspauze doet de groep met de horizon verdwijnen. op naar de volgende.
Op een dijk zien we in de verte een grote groep rijden echter is de afstand aanzienlijk waarop John en met name Han proberen het gat dicht te rijden. Dit ging zo hard.!
als we dan erbij zijn en zo in het zuchie mee rijden hoor ik 2 mannen achter ons met enige bravoer en trots melden dat ze erbij konden blijven dit zegt genoeg over de inspanning die Han geleverd heeft.
Wat belangrijk is, is wat die twee zeiden dat dacht ik.. kon er bij blijven, niet kaput.!!

Omdat we deze keer van een andere kant komen draaien we in een keer rechts om de Grebbenberg op, dit is voor mij vrij onverwacht maar gaat vrij makkelijk (enkele jaren terug moest ik hier op het kleinste blad slingerend omhoog, foto's zijn er nog van toen) onderaan bij de stoplicht en het bekende cafe is dit keer de stempelpost. Het ideale rustmoment voor Roman.
De armstukken gaan in de achterzak en we zijn weer onderweg.
Ergens in dit traject hebben we inmiddels een geniddelde van 31 aangetikt dat is behoorlijk zeker voor de regio en zo vroeg in het seizoen.
We rijden lekker door in een geweldige omgeving en een tweede stempelpost is het moment om een vertragings techniek toe te passen zoals alleen Fiege het kan maar nu blijkt Roman en ik ook. Roman zijn kaarsje is al aardig aan het doven, en dan is het mijn beurt om op kop te rijden..dit gaat zo makkelijk (verbazingwekkend) dat ik het tempo wellicht iets te hoog in zet, leer het ook nooit vrees ik. Wanneer ik weer eens een bocht volledig verkeerd in stuurt zit ik al gauw achterin de groep waar een man meldt dat die met de lange broek eraf is..Laat mijn terug zakken en rijden zo met zijn 2-en door. Bij de Amerongse Berg wordt duidelijk dat Roman stiekum aan het trainen is voor de TransAlp, hij rijdt alles op de grote plaat de bikkel.!
Of toch niet naar blijkt, de voorderailleur werkt niet waardoor deze niet meer de ketting naar het middelste blad gooit met wat handige tips van Han lukt het om deze zo te stellen dat hij enkel op middenblad kan. Nu is voor Roman elke viaduct een ware Alp d'Huez maar we rijden als groep door. Op een smal fietspad gaat het tempo erop en als dan John en Michel versnellen kan ik nog net schakelen om erbij te komen om de laatste kilometers volle bak te rijden.
Helaas is driebergen volgens mijn groter dan een gemiddelde stad want er komt geen eind aan waardoor de eindspurt iets langer duurt dan mijn lief is
We zijn binnen om 14:00uur; John gaat gelijk naar de auto en michel en ik naar de kantine waar Han en Sjors al snel volgen.

Met een goed gevoel staat ik bij de Kuota wachtend op Roman wetend dat het seizoen wel goed komt.! Bekend is dat het biertje altijd op zich laat wachten, systematisch werken komt niet voor in de kantine

Tevreden zitten we in het zonnetje in het gras..als Roman zijn verdiend biertje wilt pakken schiet de kramp erin en verwerkt de pijn op zijn eigen unieke wijze. Poging 2 en weer schiet de kramp erin; Sjors kan dit niet aanzien (Roman die niet bij zijn bier kan) en brengt deze naar hem.

Als ik weer thuis ben in de tuin met een koude Radler kijk ik terug om een geweldige dag met de wetenschap dat een ieder het naar de zin had en een ieder een goed gevoel heeft over de tocht en ik hoop de vorm.

Op naar de volgende ik heb er zin in, helemaal goed.

Groeten Marcel

 

Naar de Foto's