Verslagen van 30-35

Van Dam tot Dam tocht bij Amsterdam
23-09-2012  146km/28,2gem

Aanwezig : Chris, Fiege, Urbo, Ron, Klaartje en ondergetekende
De herfst nadert en dat betekend onherroepelijk dat het einde van een mooi jaar rap dichterbij komt. Een jaar waar een ieder trouw zijn kilometers heeft gemaakt helaas veelal individueel; een jaar die voor mij enkele hoogtepunten kende zoals de Amstel Gold Race,de Elfstedentocht en de TransArd 2012. Hoe beter kan je het jaar afsluiten dan mee te rijden met de Dam tot Dam Classic 2012
De groep bleef beperkt omdat eigenlijk iedereen wel een beetje tegen op zag om de hele dag dat taaltje aan te moeten horen, als je niet weet wat bedoelt wordt kijk 1 aflevering van villa Morero en je denkt oh wat irritant.
Zaterdag werd met goede zin afgereisd naar 020 met de wetenschap dat Marianne Vos weer wereldkampioen is geworden. Een ieder is bekend met de eigenzinnige en gedurfde voorbereiding van Urbo voor een tocht. We zijn in de hoofdstad met Chris mmmm. De ideale gelegenheid om ons ook hier aan te wagen. En dat kan maar op een locatie en dat is ‘de Wallen’.
What happens on de wallen stays at de wallen zullen we maar tiepen.
Om klokslag 7:00uur staan de medestrijders aan de deur Ron en Klaartje, die zich al tijdens het goed verzorgde ontbijt in een underdog positie manouvreerde. 
Na het officiele gedeelte waar Chris het shirt krijgt overhandigt krijgt zijn we klaar voor de Dam tot Dam Classic 2012.
Bij aankomst op de dam is het al een drukte van belang en staan er al velen geduldig te wachten op de start, snel de eerste stempel halen en we zijn onderweg.
Het begin door de start gaat zeer rustig en gecontroleerd maar eenmaal door de IJtunnel begint de tocht echt. Met Ron en Klaartje die in een lekker tempo door reden, tot we weer in een goede groep zaten, met in het wiel Urbo en ik (zeiden ze niet bij het ontbijt, dat we hun zouden volgen?)
De groepen waren erg onrustig en er werd veel geremd. Bij de eerste stop werd de Red Bull nog even geholpen door iets bij het stuur aan te laten draaien. Waar overigens een bijdrage voor werd gevraagd... Weer wat voedsel in slaan, de stempel halen en we zijn weer onderweg. Het duurde even voor we een goede groep gevonden hadden, maar eenmaal in de groep snelde de kilometers voorbij onder tussen genietend van een geweldige omgeving. Tot een ieder verrast werd met een ware ‘verrassingspost’ een goede onderbreking. 
Vervolgens komen we in een groep waar een klein aantal aan kop probeerde te ‘draaien’ en voor we het wisten zaten ook wij voorheen en namen het over met Chris, Ron, Urbo en ik. Helaas lukte het niet om een vast tempo van 34 aan te houden zodat de groep bij elkaar zouden blijven ipv breken. Na de laatste stempelpost heb ik even gepolst bij Ron hoe het ging, waarop Fiege en ik even een tandje bij zetten en met een aanzienlijke snelheid een hoop vermoeide fietsers voorbij raasde. Jammer was alleen dat een gozer met een fiets uit het jaar … erbij bleef en zelfs de kop geregeld nam 
Het laatste stuk was heel druk waar alle afstanden bij elkaar kwamen en we moesten wachten omdat een brug open ging. Weet nog steeds niet welk water dit nu was, haast tot ontsteltenis van een Amsterdamse dame. Eenmaal weer rijdend vroegen we ons af of we op de rest moesten wachten. Wij wachten en op een gegeven moment duurde het zo lang dat we ons af gingen vragen of ze al gepasseerd waren. Hierop besloten we door te rijden. En wat zien we dan 2 schaarhoogwerkers van Loxam (die overigens de maandag afgemeld worden)
Wat er nu volgt is heel apart. We worden dwars door Amsterdam geleid, door de drukke winkelstraten om op de Dam te eindigen.
Klus geklaard.
En wat zien we Ron, Klaartje en Chris met een glimlach wachtend op ons.. ze zijn bekend en hebben een shortcut genomen.. Dit was een aparte gewaarwording. Terwijl bij mij een medaille wordt omgehangen horen we Steur advies is ook binnen. 
Eenmaal thuis bij Chris bleek de vrouw van Chris een heerlijk pastamaaltijd gemaakt te hebben. Hoe goed kan je een seizoen afsluiten door een tocht te rijden door een geweldige omgeving en vervolgens met het bord op schoot met zijn allen het Gilbert wereldkampioen te worden. Na de finish weer onderweg naar huis nagenietend van een goed weekend en al voorzichtig mijmerend over volgend jaar.
Waar zeker een tocht wordt gereden met in het zuchie Klaartje, Ron en Chris.
Marcel