30-35
Wielerteam Rockanje
Van Dam tot Dam tocht bij Amsterdam
23-09-2012 146km/28,2gem
Aanwezig : Chris, Fiege, Urbo, Ron, Klaartje
en ondergetekende
De herfst nadert en dat betekend onherroepelijk dat het einde
van een mooi jaar rap dichterbij komt. Een jaar waar een ieder
trouw zijn kilometers heeft gemaakt helaas veelal individueel;
een jaar die voor mij enkele hoogtepunten kende zoals de Amstel
Gold Race,de Elfstedentocht en de TransArd 2012. Hoe beter kan
je het jaar afsluiten dan mee te rijden met de Dam tot Dam
Classic 2012
De groep bleef beperkt omdat eigenlijk iedereen wel een beetje
tegen op zag om de hele dag dat taaltje aan te moeten horen, als
je niet weet wat bedoelt wordt kijk 1 aflevering van villa
Morero en je denkt oh wat irritant.
Zaterdag werd met goede zin afgereisd naar 020 met de wetenschap
dat Marianne Vos weer wereldkampioen is geworden. Een ieder is
bekend met de eigenzinnige en gedurfde voorbereiding van Urbo
voor een tocht. We zijn in de hoofdstad met Chris mmmm. De
ideale gelegenheid om ons ook hier aan te wagen. En dat kan maar
op een locatie en dat is ‘de Wallen’.
What happens on de wallen stays at de wallen zullen we maar
tiepen.
Om klokslag 7:00uur staan de medestrijders aan de deur Ron en
Klaartje, die zich al tijdens het goed verzorgde ontbijt in een
underdog positie manouvreerde.
Na het officiele gedeelte waar Chris het shirt krijgt
overhandigt krijgt zijn we klaar voor de Dam tot Dam Classic
2012.
Bij aankomst op de dam is het al een drukte van belang en staan
er al velen geduldig te wachten op de start, snel de eerste
stempel halen en we zijn onderweg.
Het begin door de start gaat zeer rustig en gecontroleerd maar
eenmaal door de IJtunnel begint de tocht echt. Met Ron en
Klaartje die in een lekker tempo door reden, tot we weer in een
goede groep zaten, met in het wiel Urbo en ik (zeiden ze niet
bij het ontbijt, dat we hun zouden volgen?)
De groepen waren erg onrustig en er werd veel geremd. Bij de
eerste stop werd de Red Bull nog even geholpen door iets bij het
stuur aan te laten draaien. Waar overigens een bijdrage voor
werd gevraagd... Weer wat voedsel in slaan, de stempel halen en
we zijn weer onderweg. Het duurde even voor we een goede groep
gevonden hadden, maar eenmaal in de groep snelde de kilometers
voorbij onder tussen genietend van een geweldige omgeving. Tot
een ieder verrast werd met een ware ‘verrassingspost’ een goede
onderbreking.
Vervolgens komen we in een groep waar een klein aantal aan kop
probeerde te ‘draaien’ en voor we het wisten zaten ook wij
voorheen en namen het over met Chris, Ron, Urbo en ik. Helaas
lukte het niet om een vast tempo van 34 aan te houden zodat de
groep bij elkaar zouden blijven ipv breken. Na de laatste
stempelpost heb ik even gepolst bij Ron hoe het ging, waarop
Fiege en ik even een tandje bij zetten en met een aanzienlijke
snelheid een hoop vermoeide fietsers voorbij raasde. Jammer was
alleen dat een gozer met een fiets uit het jaar … erbij bleef en
zelfs de kop geregeld nam
Het laatste stuk was heel druk waar alle afstanden bij elkaar
kwamen en we moesten wachten omdat een brug open ging. Weet nog
steeds niet welk water dit nu was, haast tot ontsteltenis van
een Amsterdamse dame. Eenmaal weer rijdend vroegen we ons af of
we op de rest moesten wachten. Wij wachten en op een gegeven
moment duurde het zo lang dat we ons af gingen vragen of ze al
gepasseerd waren. Hierop besloten we door te rijden. En wat zien
we dan 2 schaarhoogwerkers van Loxam (die overigens de maandag
afgemeld worden)
Wat er nu volgt is heel apart. We worden dwars door Amsterdam
geleid, door de drukke winkelstraten om op de Dam te eindigen.
Klus geklaard.
En wat zien we Ron, Klaartje en Chris met een glimlach wachtend
op ons.. ze zijn bekend en hebben een shortcut genomen.. Dit was
een aparte gewaarwording. Terwijl bij mij een medaille wordt
omgehangen horen we Steur advies is ook binnen.
Eenmaal thuis bij Chris bleek de vrouw van Chris een heerlijk
pastamaaltijd gemaakt te hebben. Hoe goed kan je een seizoen
afsluiten door een tocht te rijden door een geweldige omgeving
en vervolgens met het bord op schoot met zijn allen het Gilbert
wereldkampioen te worden. Na de finish weer onderweg naar huis
nagenietend van een goed weekend en al voorzichtig mijmerend
over volgend jaar.
Waar zeker een tocht wordt gereden met in het zuchie Klaartje,
Ron en Chris.
Marcel