30-35
Wielerteam Rockanje
Dag 2 Roermond – Remagen a.d. Rhein 167km -
25,6 gem.
Op dag 2 gaan we van start zonder eindbestemming dus het motto is : we zien wel
waar we belanden. Er wordt ’s ochtends een lekker eitje voor ons gebakken door
onze gastheren. Eline gaat er vroeg vandoor om te gaan werken, bofkont….De
fietsen moeten eerst nog even flink schoongemaakt worden van de monstertocht van
gisteren. Om 9 uur gaan we weer op de al aardig gevoelige zitbotjes zitten. Via
Roermond fietsen we langs de Ruhr al snel Duitsland in. Na enige tijd komen we
erachter dat we ook de Ruhr Radweg kunnen volgen omdat die aardig in de goede
richting gaat. Echter meteen wordt duidelijk dat fietspaden in Duitsland vaak
niet van het geliefde asfalt zijn voorzien. Via onverharde bospaden gaat het
verder. Vooral Urbo geniet hier erg van en hij meldt dan ook dat hij binnenkort
het MTB parcours Oostvoorne ook es per racefiets gaat verkennen.
Na een lunch bij een bakkerij gaan we verder via kleine dorpjes ipv de Ruhr
Radweg. Hierdoor fietsen we over rustige wegen dwars door gele koolzaadvelden.
Geloof dat Han die nacht goed geslapen heeft in combinatie met een extreme EPO
en/of amfetamine kuur, want hij fietst heel de dag hard op kop. Ook Jan Willem
en Marcel hebben er flink zin an, aangezien dit hun laatste dag is. Jan Willem,
nog bedankt voor dat indrukwekkende deuntje wat je zo’n 7,5 uur hebt gezongen.
De rest van de week heeft iedereen wel eens in het wilde weg als een
gehersenspoelde Schlagerzanger “Roman, mag ik je foto…” gezongen. Lekke banden
hebben we die dag nauwelijks. Bij het naderen van de Rhein gaan we over van vlak
terrein naar heuvels. Na een heel lang stuk vals plat, krijgen we een
schitterende afdaling van een kilometer of 7 naar Remagen aan de Rhein. Afdalen
met volle bepakking is toch net wat anders maar het gaat wel lekker hard. Hotel
vlakbij de Rhein is snel gevonden en na de douche worden we her-bevoorraad door
Bianca en haar vader. Op elke kamer liggen voor 23.000 kilocalorieen repen en
drankjes, bedankt !
Het potje Sudo creme wat ik op aanraden van Ard had meegenomen, blijkt op
iedereen een enorme aantrekkingskracht te hebben. Als junks bij de Methadonbus
komen de heren bij onze kamer langs voor een beetje van het “witte goud”. Na het
zalven, bepoederen en balsemen van onze meest edele delen gaan we naar de
Italiaan, waar wederom de bieren en het eten heerlijk smaken.
Helaas moeten we afscheid namen van Marcel en Jan-Willem die, naar vernemen, als
jonge puppies in slaap vallen op de terugweg naar Rockanje.
De precieze aantal kilometers weet ik niet meer, maar denk dat we die dag zo’n
160 km hebben gereden.